Arquivos da etiqueta: Editorial

Editorial (Marzo).

Publicado o por
1

numero12_portadaO “Estado”, así con maiúsculas, é un concepto controvertido. Nos círculos académicos conviven diversas definicións do que é a “organización política suprema dunha poboación”. Básicamente hai dúas disxuntivas: por unha banda se o Estado sirve ao conxunto da sociedade, ou pola contra so é un dos medios de dominación dunha parte da sociedade sobre as outras? E por outra, se o principal elemento constitutivo da supremacia da organización estatal atópase no seu monopolio do uso da forza, ou pola contra nun recoñecemento “lexítimo” da súa autoridade normativa. Ainda máis

Editorial (Febreiro).

Publicado o por
Responder

1499603_610286619051822_2054722953_n

O capitalismo está convertindo o mundo nunha cárcere. Non estamos falando das cadeas da alienación económica e moral, nen das barreiras do clasismo, ou a prisión da miseria, estamos a falar de cárceres de muro altos e fríos, con fiestras enrexadas e gardias armados ao soldo do estado. Estamos a falar de centros onde hai persoas ailladas do resto da nosa “sociedade do benestar”, persoas encerradas con falta de atención médica e educacional; despoxadas de dereito e xustiza, están expostas ao maltratato física e psicolóxico, sobre todo dos funcionarios de prisións e policía.

Sigue lendo →

Editorial (Xaneiro).

Publicado o por
Responder

portadaenero“O diaño está nos detalles” din os anglosaxóns. Non é dito como unha alarma paralizante ante o porvir, se non para a xente manteña a cautela a hora de afrontar a complexidade. O refrán é fillo dunha cultura prágmatica e dunha xente flemática, quizias xa un tanto  acomodada. O diaño non é esa cousa grande, vermella inzada en chamas que atormenta as “mentes infantís”, se non aquela pequena cousa na que os simples non saben reparar. O que non especifica o refrán, e se o diaño vive en esencia nos detalles, ou é que hai xente que sabe agochalo aí para arrastrar á perdición aos que instalados na emerxencia de vivir, non poden deterse flematicamente a diseccionar o mundo que os rodea é, as veces, afoga. Ainda máis

Editorial (Decembro).

Publicado o por
Responder

portada_9_webO pasado 27 de outubro, a peridista de “La Sexta” Ana Pastor entrevistou ao ministro Miguel Arias Cañete (o ministro de Alimentación que come iogures “caducados”). Nun momento dado, Ana Pastor tocou o tema de actualidade naquela semana: “este goberno podería facer algo sobre a sentencia de Estrasburgo sobre a Doutrina Parot?”. O ministro tentou evadirse apelando as propostas de modificación do Código Penal que fixeran os “populares” nos anos 80 e 90, para suprimir a reducción de penas por beneficios penitenciaios. A periodista, non entendeu ou non quixo entender esta saída e voltou a carga: “pero ministro levan dous anos con maioría absoluta!”. Acorralado, Arias Cañete, que é licenciado en Dereito, explicoulle a periodista, que non, que a situación actual é inevitable xa que “as leis non teñen efecto retroactivo!”. Ainda máis

Editorial (Novembro).

Publicado o por
Responder

portada_novembroEn marzo deste ano o gabinete de prensa do PP balear cometeu un “lapsus mail” que deixou en descuberto un xeito de corrupción que a maioría descoñeciamos. O correo, que por erro chegou a redacción de varios medios de comunicación realmente  independentes, comezaba cun educado “Bos días opinadores, estas son as noticias do día para comentar…”*. Os /as “opinadores/as”, son periodistas de medios maioritarios que, por razóns ideolóxicas e/ou pecuniarias, reinciden, dende unha posición  aparentemente independente, na estratexia informativa do PP. Neste caso concreto tratábase de negar que o presidente balear Bauzá fose un ladrón do erario público; desprezar o seguimento e valores da folga do profesorado, e desviar a atención cara unha serie de “boas noticias” obra e gracia do PP. Para isto se lles daba unha serie de argumentos de elaboración do propio gabinete e indicacións da forma politicamente correcta de facelo, evitando así semellar demasiado fascista ou oficialista. Ainda máis

Editorial (Outubro).

Publicado o por
Responder

octubre_webNo estado español cada ano fabrícanse máis de 300 millóns de libros, deles perto do 25% son os “libros de texto non universitarios (principalmente de Primaria e a ESO, estudos obrigatorios). En diñeiro isto tradúcese nuns 750 millóns de euros que son un gasto “obrigatorio” para boa parte da cidadanía; as familias con escolares gastan unha media de 200 euros ao ano somentes nestes libros. Entretanto, no curso 2012/13 o goberno do estado español reduciu as axudas a merca deste tipo de libros un 47 % (61 millóns menos); nese curso, 578.549 escolares deixaron de recibir axuda algunha para mercarlos. Ainda máis

Editorial (Agosto).

Publicado o por
Responder

-E que facemos co escombro? – Deixao no monte, na beira de calquer camiño.

-Onde podemos facer unha mega promoción urbanística? – É doado, no monte. Se non hai camiño o facemos.

É probable que algunha vez presenciase vostede un diálogo como o primeiro; o segundo é menos probable que o presenciara, pero teña vostede por seguro que se ten producido moitas, moitas veces. Ambos responden a unha visión contemporánea do monte. Actualmente, a maioría da poboación galega considera o monte como algo con moi pouco valor, algo inmenso e inesgotable, alleo a vida cotiá, á cidade e a política. É un espazo que non empregamos case nunca, e se o empregamos é para facer aquelo que en ningún outro sitio faríamos; dende logo nunca na porta da nosa casa, no noso barrio ou vila.

Para o poder político e económico o monte galego non ten outro valor que ser unha reserva de terreo para proxectos urbanísticos especulativos. Así, con escaso planeamento e sentido común, en metade do monte, en sitios onde nen hai poboación nen infraestructuras previas, ábrense polígonos industriais, urbanizacións, facultades, centros comerciais…, moitos deles, de dubidosa rendabilidade económica e social, terminan baleiros. Nas últimas décadas, sartas de políticos adobados orquestaron grandes proxectos formigoneiros no monte: o formigón é barato, o “solar” é barato, polo tanto a “foto inaugural” tamén está barata.

Esto, ademáis de implicar a destrucción de solo fértil, significa a fragmentación de espacios naturais, a dispersión do habitat humano e limitacións para explotación económica e social do monte: o formigón e o asfalto parten o monte, os regatos, os camiños, a paisaxe, a vida natural e a humana.

Hoxe en día, na nosa contorna, temos un lamentable exemplo desta forma de entender o monte como un simple solar, trátase do proxecto de “Porto Cabral”, que pretende construir un centro comercial duns 300.000 m2 a 10 km do centro da cidade de Vigo. Esta obra faríase a costa de destruir o monte comunal de Cabral, un monte que estaba sendo obxeto de rexeneración por parte dos veciños.

Agora, hai que decir NON a “PORTO CABRAL”. Simplemente, o “NON” é suficiente: o monte comunal de Cabral é desas cousas que non podemos perder para sempre.

Autor Revista A Boia.

 

Editorial (Xuño).

Publicado o por
Responder

Neste número denunciamos a que é a ferramenta fundamental e mellor utilizada polo capitalismo: o consumismo. É a chave para comprender o sistema actual. Todo, absolutamente todo o que move hoxe o mundo, ten que ver co consumismo de forma predominante. Pensemos nos grandes conflitos bélicos dos que, de xeito interesado, se difunde a dimensión relixiosa, independentista ou étnica (entre outras) e nunca os intereses económicos que fican deliberadamente agochados e que sempre xiran en torno a obtención de recursos ou a comercialización de produtos. Ainda máis