A soberanía alimentaria galega é a potestade do pobo galego para definir as súas propias políticas agrarias e alimentarias de acordo con obxectivos de desenvolvemento sostíbel e seguridade alimentaria. Iso implica a protección do mercado alimentario galego contra os produtos excedentarios que se venden máis baratos no mercado internacional, e contra a práctica do dumping e xa que logo a venda por baixo dos costos de produción.
Foto: Chiu Longuina
Foto: Marea de Vigo
A comezos do mes de novembro boa parte dos perpiaños de granito que conformaban os números 10, 11, 12, e 13 do Barrio do Cura. Este singular conxunto de vivendas populares do s XIX, que contaban con solainas, pórticos e lavadoiro comunal, foi declarado Ben de Interese Cultural no ano 2006, e leva (igual có resto do barrio) 15 anos en situación de abandono por parte dos seus propietarios, “Valery Karpin Asociados Inmobiliarios”, e máis polo Concello de Vigo, que é o responsable legal da súa conservación (Art. 4 Lei 8/1995).
“Nos últimos días esboroáronse boa parte dos perpiaños de granito que conformaban os números 10, 11, 12, e 13 do Barrio do Cura. Uns dos poucos elementos de patrimonio histórico que Concello e Karpin & Cía. pretendían conservar”
Os tiburóns gostan das augas cada vez máis cálidas do Gran Sol, cebándose nas pescadas que pescamos ao palangre. Houbo que moverse. A vida do mariñeiro é dura. Mesmo cando hai peixe, non sabe o que vai gañar, pois o prezo de venda do que dependen as súas ganancias pono o que paga.
Ningunha persoa sen dereitos!
Foi un dos berros máis repetidos na mañá do 11 de novembro na concentración ás portas da delegación da Xunta de Galiza en Vigo.
Con este acto convocado polo Foro Galego de Inmigración (FGI), a Oficina de Dereitos Sociais de Coia e o Grupo de Axitación Social queriamos denunciar a discriminación que sofren as persoas migrantes comunitarias no acceso á RISGA.
“No labirinto institucional e burocrático atopamos múltiples fronteiras e altas doses de racismo e xenofobia”
Obras paralizadas do Novo Mestalla, Valencia.
Foto: Antonio Marín Segovia
O fútbol de máis alto nivel levitou sempre por encima do resto de poderes públicos, sabedor que a masa social que arrastra o dota dunha forza ante os gobernantes que éstos, por cuestións electorais, non poden desdeñar.
Eso é o que ocurriu no ano 1995. O Real Decreto (RD) 449/1995, de 24 de marzo, polo que se modifica e completa o RD 1084/1991, de 5 de xullo, sobre Sociedades Anónimas Deportivas esixía no seu artígo 1 que todas as sociedades anónimas deportivas debían acreditar estar ao corrente das súas obrigas tributarias.
Dous clubes de fútbol, o Sevilla CF e o Celta SAD non puideron certificar antes do prazo outorgado as esixencias do Real Decreto. Ambos clubes debían descender de categoría.
As aficións movilizáronse e convocaron multitudinarias manifestacións desde o mesmo día 1 de agosto. A reacción do goberno non se fixo esperar, Rubalcaba tras un consello de ministros dixo: “o goberno espera encontrar unha solución aos descensos do Sevilla e o Celta á 2ª B que non sancione ás aficións”.
“Unha compra de terreos ao Real Madrid do Concello e a Comunidade é considerada de dubidosa legalidade e investigada
pola Comisión Europea“
Durante décadas, as elites do sistema financeiro, grandes empresas, fondos de inversión, cúpulas políticas, etc. fixeron da corrupción un modo de acumular fortunas, procedentes xeralmente dos impostos dos cidadáns. A impunidade era absoluta. Ninguén ousaba abrir a lata so pena de ser inhabilitado, mesmo a xustiza é condenada polo seu atrevemento. A xustiza podía xulgar e condenar a un pilla galiñas, pero a esa reducida elite… nin tocala.
Formigón para o porto de Punta Langosteira
foto: Santi Villamarín
Coa intención de crear unha rede de difusión de coñecementos tanto históricos como actuais sobre o xénero feminino, Ilustrísima’s reivindica figuras que cómpre que sexan consideradas referentes, tanto por unha lectura positiva dos seus fitos como polo excéntrico e cruel dos seus actos.
A través de retratos de grandiosas damas, Ilustrísima’s convida aos seus lectores á marabillosa aventura do saber, introducindo xocosos comentarios que achegan certa información (non de todo fiable) sobre as aquí retratadas.
Praxis a través da cal solápase, promóvese ou realízase un mal uso do poder público para acadar unha vantaxe ou beneficio ilexítimos, frecuentemente de xeito segredo e privado (clientelismo, portas xiratorias, cooptación, subornos, fraude, lavado de cartos,…).
“O mal uso do poder público é un mal endémico global. Dous
terzos da poboación do planeta considera que vive nun sistema
corrupto.”
Un sistema defínese como unha estrutura conformada por diferentes compoñentes que se relacionan solidariamente entre si conforme a unhas normas acordadas entre os seus elementos. A clave do correcto artellamento dun sistema político reside en que cada unha das partes entenda como xustas esas normas e, en consecuencia, as respecte. Un funcionamento erróneo das pezas provoca problemas na estrutura que, incluso, pode chegar a bloquearse ou rachar.
