Esta semana atopamos máis un exemplo de maltrato animal. Desta vez, feita nas instalacións do Cirkus Kaos instalado no concello de Mos. A pesar de contar cun repertorio variado de malabaristas e pallasos, é un dos circos que se resiste a abandonar a utilización de animais. Animais forzados a vivir en condicións aberrantes para a súa natureza e adestrados para desenvolver actividades antinaturais para o lecer dos humanos. O caso dos leóns é paradigmático, en lugar de estar na sabana africana terán que soportar en gaiolas minúsculas as xélidas noites desta semana.
Arquivos mensuais: Abril 2015
Dilapidación de recursos públicos
Seguindo a prensa podemos observar como a cotío se definen obras feitas con fondos públicos como exemplo de eficacia e servizo aos cidadáns. Nada máis lonxe da realidade, en moitos casos e moi recentes máis ben se poderían cualificar como “dilapidación de fondos públicos”.
“A dilapidación de recursos públicos continúa: no aparcamento disuasorio do Regueiriño, Domaio, invertíronse 160.000 euros co resultado de reducir as prazas de 60 a 32”
A xentrificación mata (cando menos as vistas, no Barrio Alto de Vigo)
Lembrome como se fose hoxe, pero foi fai 9 anos. Daquela só tiña 24 anos pero xa estaba de “volta”; estivera vivindo (por breves periodos de tempo) en Londres, Compostela, Lisboa e A Habana, e ainda que me gustara andar polo mundo, nese verán de 2006 decidín que sempre ficaría a vivir, traballar e loitar en Vigo (as tres cousas por igual, doutro xeito non pode ser).
Así pois estaba a dar un paseo co meu colega Xavi pola Ferrería, cando reparei e dixenlle: “Xa verás, esta zona é caralluda, dentro duns anos isto será como o Soho de Londres“.
Quería decir que aquel barrio casi baleiro, con moitas casas e rúas en ruina, no que apenas vivía xente e no que prácticamente so quedaban con actividade comercial uns decrépitos clubs de alterne, “necesariamente“ ía ser aproveitado polo novo Vigo que se me antoxaba que ia nacer daquela. Sería aquel un barrio “alternata“, pero non necesariamente “moderno”, no que agromarían as iniciativas da mocidade coma min, pero no que (e por que non?) ainda perviviría o Vigo decrépito que tanto caracter e ensinanzas nos ten.
“Fai anos, eu cria que a Ferrería sería un barrio ‘alternata”, no que agromarían as iniciativas da mocidade pero no que continuarían as pervivencias do pasado”
Camile Claudel
Escultora que raiou con luz propia aínda que foi eclipsada polo seu mestre e amante, August Rodin. Sempre a deixaron nun segundo plano como artista, e os seus enredos con Rodin foron tan tempestuosos que tanto el como a súa propia familia ordenaron que fora ingresada nun psiquiátrico en contra da súa vontade. Alí estivo trinta anos e finalmente morreu.
https://instagram.com/ilustrisimas/
Que son os Dereitos Dixitais?
Son os dereitos das persoas que se relacionan coa realización de accións lexítimas que comprenden o uso dunha computadora, todo tipo de dispositivo electrónico, ou unha rede de comunicacións. Relaciónase coa protección e cumprimento de dereitos existentes (dereito á privacidade, liberdade de expresión e información,…) no contexto das novas tecnoloxías dixitais.
“Dende mediados dos anos 90 hai un debate entre as persoas partidarias e opostas a regular internet”
Editorial: dereitos dixitais
Internet que se orixinou na década dos sesenta comezou a tomar protagonismo na nosa vida cotiá na segunda metade dos noventa e é hoxe en día unha ferramenta indispensable mesmo para as accións máis superfluas do día a día.
A súa capacidade para “invadir” case tódolos ámbitos das nosas vidas vén dada polo seu valor como ferramenta de comunicación entre calquera punto do globo e pola súa posibilidade de acceso ilimitado á información. Isto foi empurrando aos gobernos cara ao establecemento dunha lexislación que regulase o seu uso, a cal provoca en moitas ocasións a vulneración de liberdade de expresión e da protección de datos e privacidade das persoas usuarias.
No artigo IV da “Declaración de dereitos de internet do senado español” (9-12-1999) pódese ler que “garantiranse o segredo das comunicacións electrónicas e a privacidade dos datos”. Mesma idea de base que se recolle no Pacto Internacional de Dereitos Civís e Políticos. Porén as informacións como as que indican que Facebook ou Myspace “entregan información relevante dos consumidores ás compañías de publicidade sen o consentimento do usuario”, amosan que na práctica os dereitos dixitais non son respectados polos gobernos e as grandes empresas.
Tendo en conta, que a venda datos privados move 100.000 millóns de dólares ao ano, segundo un estudio da consultora Roland Berger, faise patente a necesidade dunha reacción tanto a nivel individual coma colectiva, que denuncie como se esta a comercializar coas nosas informacións privadas. Expoñendo a quen comercia con dita información (Google, Facebook, Microsoft, Amazon…) quen a vende e quen está a mercala.
Cómpre informarnos e reeducarnos para non deixar na rede información sensible, e evitar expoñer á vista de todos datos cos que logo se poida comerciar. Así mesmo é importante compartir esta información con todos aqueles que poidamos, creando iniciativas por exemplo á hora de traballar en rede con ferramentas máis específicas que protexan os datos sensibles, ademais de denunciar abertamente o problema na procura dun marco que realmente defenda os nosos dereitos. Que internet siga sendo un espazo que horizontalice a sociedade ou que se converta nunha ferramenta máis dende a que consolidar unha sociedade inxusta depende de cada un e cada unha de nós.
Voltamos á rotonda
A veciñanza voltamos o 22 de xaneiro á rotonda para esixir dereitos sociais! O faremos por medio dun acto de rúa no que representaremos o “Vigo real” do que nunca fala o alcalde e o seu goberno.
Na cidade que pisamos a maioría vemos…
– a cada día máis persoas pedindo esmola nas rúas,
– a cada días máis persoas remexendo no lixo para alimentarse,
– a cada días máis persoas agardando meses por axudas sociais (RISGA, Axudas de Emerxencia Municipais…),
– a cada día máis persoas facendo colas nas portas de entidades privadas…
E todo polo desastre de políticas sociais do concello, e tamén da Xunta de Galicia. Unhas políticas que pasan polos recortes, polo peche de servizos e pola privatización daqueles que queda.
“En Vigo ademáis da falla de persoal, colapso e demoras, atopámonos que os programas do Departamento de Benestar Social están xestionadas por empresas privadas”
Folga de fame do preso Javier Guerrero no Hospital de Pontevedra
Javi foi ingresado de urxencia no Hospital Provincial de Pontevedra o pasado 5 de xaneiro, despois de 24 días sen comer e máis de 2 días de folga de sede no cárcere da Lama. A súa folga comezou o 14 de decembro despois de que arbitrariamente a dirección penitenciaria lle anulase unha saída para unha cita médica (o 3-12-14., para o que se alegou falta de transporte policial) así como un permiso para o 30 de nadal para poder ir visitar a súa filla familia.
“Javi non só fai folga pola súa inxusta situación, senón tamén demanda a correcta aplicación do regulamento penitenciario, unha sanidade digna para as persoas internas e o cese da represión dentro das cadeas.”
Por que formamos Espazo VegaFeminista?
Em 2012, nas Jornadas Ecofeministas levadas adiante em Compostela, das que gardamos umha lembranza muito boa, algumhas mulleres decidimos propor umha dinâmica de trabalho sobre direitos dos animais. As que ali nos juntáramos nom nos conhecíamos e vinhamos de mundos diferentes, mas compartilhávamos o activismo feminista e antiespecista. Para além disso, havia umha grande preocupaçom que nos unia: como artelhar um movimento que defenda os feminismos e os movimentos de defesa dos animais. Sentíamos, cada umha desde o seu lugar, que estes dous movimentos estavam muito distantes, o qual nos fazia sofrer em cada um dos espaços nos que militávamos, e queríamos tentar trabalhar no seu achegamento. Depois, aos poucos, foram unido-se novas pessoas interessadas no “Vegafeminismo”.
Novidades na Lei de Seguridade Cidadá*
Devolucións en quente
O Grupo Parlamentario popular presentou no último momento a emenda que inclúe na Lei de seguridade cidadá a legalización das “devolucións en quente” en Ceuta e Melilla. A Comisión de Interior aprobouna só cos votos a favor do Partido Popular, polo que se cambia pola porta de atrás a Lei de estranxeiría.