Lembrome como se fose hoxe, pero foi fai 9 anos. Daquela só tiña 24 anos pero xa estaba de “volta”; estivera vivindo (por breves periodos de tempo) en Londres, Compostela, Lisboa e A Habana, e ainda que me gustara andar polo mundo, nese verán de 2006 decidín que sempre ficaría a vivir, traballar e loitar en Vigo (as tres cousas por igual, doutro xeito non pode ser).
Así pois estaba a dar un paseo co meu colega Xavi pola Ferrería, cando reparei e dixenlle: “Xa verás, esta zona é caralluda, dentro duns anos isto será como o Soho de Londres“.
Quería decir que aquel barrio casi baleiro, con moitas casas e rúas en ruina, no que apenas vivía xente e no que prácticamente so quedaban con actividade comercial uns decrépitos clubs de alterne, “necesariamente“ ía ser aproveitado polo novo Vigo que se me antoxaba que ia nacer daquela. Sería aquel un barrio “alternata“, pero non necesariamente “moderno”, no que agromarían as iniciativas da mocidade coma min, pero no que (e por que non?) ainda perviviría o Vigo decrépito que tanto caracter e ensinanzas nos ten.
“Fai anos, eu cria que a Ferrería sería un barrio ‘alternata”, no que agromarían as iniciativas da mocidade pero no que continuarían as pervivencias do pasado”
